Er was eens ...

Er was eens ... in het allermiddenste midden van een klein koninkrijk, een nog kleiner dorpje, en in dat dorpje was een kleine straat. In het midden van die straat was er een mooi huis, en in dat huis woonde een kleine meid met een magisch potlood. 

Om het even wat ze tekende, werd werkelijkheid.

Ze had het potlood gekregen van een Konijn met een wiebelneus op een heuvel bij het bos, maar dat is in zijn geheel een ander verhaal ...

Ze tekende een deur, en wanneer ze die deur opende, was er een portaal naar een parallel Universum. Een paradijs, zou men kunnen zeggen ... Ze stapte door de deur en arriveerde in een wereld waar Al wat leefde Eén was en pijn niet bestond.

…

Maar zoals dat gaat met kleine meiden, groeide ze op tot een vrouw. Er werd haar verteld dat ze 'iets' moest worden in de volwassen wereld. En ze dacht: misschien kan ik helpen om de volwassen wereld vorm te geven naar het beeld van het paradijs. Zou dat niet fantastisch zijn?

Zo werd ze een vrouw met een missie.

Ze verzamelde kennis en bracht mensen bijeen. Ze hielp hen om betere gesprekken te voeren. Ze schreef projecten en rapporten. Ze ontwierp veranderprocessen en opleidingen. En in haar vrije tijd schiep ze twee prachtige jongens uit het niets. Ze gaf hen een huis en een kat met de naam Tijger. Elke dag studeerde en werkte en zorgde ze intens ... en ze vergat het magische potlood, dat ze van het Konijn met de wiebelneus gekregen had, ooit lang geleden op die heuvel bij het bos.  

…

Toen op een dag was ze moe. Té moe zelfs om nog op te staan. Aan de zetel gekluisterd met Tijger bij haar voeten, staarde ze naar het plafond. Dat is het moment dat de herinnering aan het potlood terug bij haar naar boven dreef. Jammer genoeg had ze het potlood al lang niet meer. Maar wat als ... Zou ze een portaal kunnen creëren met om het even welk oud potlood?

Tijger wiebelde met zijn neus. Ze kon het proberen …

Ze verzamelde haar krachten, kwam uit de zetel, nam haar spiraaltekenboek, een potlood, een fijn stiftje en een doos kleurige stiften, en ze begon te tekenen. Ze herinnerde zich nog hoe.

Dat is het verhaal van hoe Mme BIE-joue geboren werd. Een vrouw en een kleine meid die samenwerken. Dromend van een wereld waarin alle mensen, dieren en planten - zelfs de stenen, wouden en zeeën - Al wat is, wat was en ooit zal zijn, samenleven als Eén. 

Ze verlangen ernaar EEN SPRANKEL VREUGDE TOE TE VOEGEN AAN HET ALLEDAAGSE, als een portaal naar jouw paradijs.  

X